Leskovačka čaršija decenijama živi od sećanja na zlatno doba „Srpskog Mančestera“. Oronule kulise velelepnih palata, iz razdoblja između dva velika rata, i dalje uverljivo svedoče da se tu nekada ozbiljno radilo, evropski gradilo, a retki su baš udobno živeli.

U periodu po oslobođenju Srbije 1878. godine, po broju zanatlija i sitnih trgovaca Leskovac je bio tik iza Beograda, a ukoliko se uzme u obzir tadašnja veličina Beograda, koji je 1884. godine imao tri puta više stanovnika od Leskovca, može se reći da je Leskovac bio najveći čaršijski centar Srbije.

Pored poslovnog i strogo zvaničnog života, postojao je i jedan drugi Leskovac... kara-sevdaha, kismetkaksirata, tvrdoglavosti i inata. To je Mančestar ’tesnog društva’, ubavih paprikaša, đuveča i punjenih paprika, masnih pita, ljutih kobasica i specijalnih ’ćevapčića’ sa raznim drugim mezelucima.

Među poznatijim i viđenijim građanima Leskovca, a u zlatnom dobu između dva svetska rata, najbrojniji, oni koji su činili okosnicu uspešnog perioda, bili su industrijalci, trgovci i zanatlije. Oni su zaslužni što je Leskovac krajem 19. i početkom 20. veka, a pogotovu između 1918. i 1941. godine, po industrijskoj i finansijskoj snazi, postao drugi grad u Srbiji, odmah iza Beograda, a po brzini razvoja i prvi grad u Srbiji.

U novoj jugoslovenskoj državnoj zajednici, Kraljevini SHS, Leskovac je, kao varoško naselje, ostao administrativni centar Leskovačkog sreza koji je pripadao Vranjskom okrugu i sa 13.721 stanovnikom (6.839 muškaraca i 6.882 žene) u 2.898 domova, prema popisu iz 1921, bio je dvanaesta varoš po veličini u granicama ondašnje Srbije.

Poseban doživljaj bile su pokladne večeri, krajem februara ili početkom marta, kada su priređivane karnevalske zabave sa tradicionalnim pokladnim običajem „lamkanjem jaja“.

Prvi karneval u Leskovcu – Ženidba kraljevića Marka – organizovali su i izveli članovi SK „Momčilo“ na Poklade 1929. godine.

Period između dva svetska rata predstavlja vreme intezivnog razvoja Leskovca. Menja se njegov urbani lik, tursku kaldrmu zamenjuje kocka i asfalt. Grad se širi, grade se novi objekti, ubrzava se proces pretvaranja Leskovca od orijentalne čaršije u savremeni evropski grad sa gradskim centrom.

Evropsku modu u Leskovcu su donosili trgovci na povratku sa svojih poslovnih putovanja, đaci i studenti školovani u jugoslovenskoj prestonici ili u nekom od gradova zapadne i srednje Evrope. Stranice modnih revijalnih časopisa, kao su „Žena i svet“ i „Ilustrovane novine“ donosile su nove modne trendove.

Leskovac je voleo pesmu i muziku, šalu i provod. Bili su čuveni njegovi teferiči, zabave i sedeljke još pre Prvog svetskog rata. Uvek se igralo, sviralo i veselilo po svim njegovim krajevima u svim društvenim slojevima, u svako godišnje doba i raznim povodima.