Sastavni deo kulturnog života u Leskovcu bili su bioskopi, koji su u gradu postojali još od vremena okupacije, kada su u hotelu „Solun“ davane bioskopske predstave. Drugi su bioskopi proradili posle rata. Tokom dvadesetih, u Leskovcu je povremeno radilo nekoliko bioskopa, uglavnom u prostorijama kafanama i hotela.
Iz reklama objavljenih povodom božićnih praznika u Leskovačkom glasniku vidimo da su početkom 1925. godine postojala u Leskovcu četiri javna (kafanska) bioskopa: kino „Slavuj“, bioskop „Makedonija“, bioskop hotela „Kruna“ i bioskop u kafani „Štesel“. Početkom tridesetih godina, jedina dva prava bioskopa u Leskovcu, "Slavuj" i "Kostić", naručuju opremu za projekciju ton-filmova.
Gotovo u isto vreme, sredinom maja 1931. godine, Tango ljubavi i Ljubavna Parada, su prvi tonfilmovi prikazani u Leskovcu, u dva konkurentska bioskopa. Posle 1935. otvara se još jedan bioskop, "Korzo", poznat kao „Berdićev bioskop“. Na bioskopskim platnima leskovački ljubitelji filmova mogli su gledati brojna ostvarenja američke i evropske (nemačke, italijanske i francuske) filmske industrije raznih žanrova, a najgledaniji su bili filmovi komičnog i ljubavnog sadržaja.
U istorijatu leskovačkih bioskopa posebno mesto pripada Dušan Stankoviću Slavuju i njegovom sinu Dragutinu ("Dragi Slavuj"). Ton kino "Slavuj" je imao najkvalitetniji repertoar, na programu bile su prikazivane i ekranizacije opera: "Prodane neveste" Bedžiha Smetene, sa Jarmilom Novotni i Vilijemom Dongrafom, Masneovog "don Kihota" sa Fjodorom Šaljapinom u naslovnoj ulozi. Time su leskovački bioskopi ostvarivali značajnu prosvetnu i kulturnu ulogu.
„Došja prvi nemi film u Leskovac koji se prik'zuje u bioskop kod Dragi Slavujčeta i za vreme predstave Dragi Slavujče je d´vaja komentar na publiku. Eve vidite na onuj ž'nu što gu vidite levo na platno, on'j desno gu je muž. Muž gu mlogo voli i mlogo je dobar i pošten čovek, ali ona droca pa ga radi, jerbo on'j u sredinu gu je švaler. Al na kraj on će gi pretupa za toj što ga rade s's švaleraciju i drugi m'ngupluci.“
(Sećanje Dobrivoja Nikolića Divdike, Beograd)
Izvod iz monografije
„Zlatno doba Leskovca 1918-1941“
Zvonimir Šimunec
Mira Ninošević
Veroljub Trajković
