Period između dva svetska rata predstavlja vreme intezivnog razvoja Leskovca. Menja se njegov urbani lik, tursku kaldrmu zamenjuje kocka i asfalt. Grad se širi, grade se novi objekti, ubrzava se proces pretvaranja Leskovca od orijentalne čaršije u savremeni evropski grad sa gradskim centrom.
Svoj pravi izgled Leskovac je dobijao strpljivo, ali sigurno, izrastajući od kasabe u moderan industrijski grad koji je zbog većeg broja tekstilnih fabrika dobio naziv "Srpski Mančester". U tom periodu leskovac je centar hemijske, metalske i prehrambene industrije, zanatstva i trgovine.
Ukupno bogatstvo grada cenilo se na više stotina miliona dinara i tvrdilo se da Leskovac može da ishrani još sedam drugih gradova. Grad je imao razvijenu prosvetu, kulturu, umetnost, sportski život i zdravstvo, što mu daje fizionomiju modernog grada. Istovremeno, Leskovac zadržava i svoj tipičan izgled koji je bio mešavina duha turske kasabe i modernih građevina, krivudavih ulica sa turskom kaldrmom i glavnom ulicom sa kockom, sa turskom džamijom i novom crkvom. U Leskovcu su ostali samo vitko minare i stari hodža kao jedini živi dokaz da je u ovim krajevima nekada bilo Turaka.
Leskovac zlatnog doba bio je grad borbe građanskih partija i značajnih političkih zbivanja i borbe između stranaka na izborima, grad radnika i štrajkova.
U dugačkoj glavnoj ulici u doba prosperiteta nikle su lepe trospratne građevine koje su Leskovčani nazivali palatama: Kukareva je obuhvatala radnju i dve fabrike, a počela je da se zida 1923. godine; druga je bila zgrada Laze Jovanovića, industrijalca, koja je završena 1927; treća je trospratnica i pripadala je industrijskom preduzeću Jovana Vlajčića, a završena je u maju 1927. Godine 1928. počele su da se podižu dve nove palate, zgrada Hotela „Kostić“ i Trgovačke banke, koje su završene iste godine. Krajem treće decenije 20. veka podižu se još tri palate. Tonkićeva palata jedna je od najreprezentativnijih zgrada podignutih u centru Leskovca, vlasnika Milana Popovića Tonkića, idustrijalca, sagrađena 1937. Garetova palata, vlasnika Gavrila Cvetkovića, „Gare Ersenovče“, bila je namenjena za izdavanje. I treća palata, proizvodno-poslovne i stambene namene, bila je štamparija „Pokret“ vlasnika Nikole
Petrovića. Građena je u dva navrata, prvobitno je sagrađen prizemni deo sa štamparijom, 1929–1930, a ostali deo objekta 1940. godine.
Izvod iz monografije
„Zlatno doba Leskovca 1918-1941“
Zvonimir Šimunec
Mira Ninošević
Veroljub Trajković
