Leskovac je imao tri pevačke družine, najstarije „Branko”, osnovano 1887. godine, „Bratstvo” je osnovano 1911, a „Binički” 1932. Sva društva su imala muški, ženski i mešoviti hor. Njihovi članovi poticali su iz svih socijalnih kategorija, a najviše iz redova trgovaca, zanatlija i radnika.
Na repertoaru su najčešće bile kompozicije Stevana Mokranjca, dela Tajčevića, Pašanina, Manojlovića, Kojanova, Jenka, crkvene pesme i operske arije. Tradicionalni koncerti održavani su uoči nove godine, pevačka društva su redovno pevala na bogosluženju, prvo u Sabornoj crkvi, a drugo u Svetoilijskoj, kao stalni crkveni horovi. Pored bogosluženja, ovi horovi su učestvovali na venčanjima, pratnjama i parastosima.
Pevačka društva su gostovala u zemlji i u inostranstvu. Krajem septembra 1923. godine leskovačko pevačko društvo "Bratstvo" je nastupalo na svečanom koncertu u Beogradu povodom prenosa moštiju vojvode Vuka i Stevana Mokranjca. Godine 1927, pevačko društvo "Branko" je na poziv ministarstva kulture Čehoslovačke, zajedno sa beogradskom pevačkom družinom "Stanković" i skopskim "Mokranjacem" bili na turneji po gradovima te zemlje. U leto 1932. godine pevačka družina "Binički" je na turneji po primorskim gradovima, u Sušaku, Splitu, Šibeniku i Drnišu, održala uspešne koncerte.
Radničko kulturno-umetničko društvo „Abrašević“ osnovano je 1905, a 1919. godine, posle Prvog svetskog rata, nastavlja delatnost. Društvo je okupljalo radničku omladinu i negovalo borbene pesme. Na njegovom programu su bili i dramski komadi iz seoskog i radničkog života – Đido. Osim horske muzike, dvadesetih godina, u Leskovcu su se održavali i solistički instrumentalni nastupi u okviru zabava nekih klubova, najčešće „Francuskog kluba i "Građanske kasine". Tridesetih godina su sve češći instrumentalni kocerti, među kojima se izdvajaju nastupi na klaviru gđe Margarite Pijade (1932) i koncert mladog Jurija Arbatskog 1. jula 1934. godine .
Pored tradicionalnih gudačkih orkestara romskih muzikanata iz Sat male, u Leskovcu je bilo i nekoliko amaterskih orkestara koji su svojim nastupima upotpunjavali muzički život grada. U Gimnaziji je postojao đački tamburaški orkestar, muzički odeljak sportskog kluba "Momčilo", koji je obično nastupao na zabavama ovog kluba. Pri studetskom klubu "Gundulić" postojao je "orkestar studenata", a pevačko društvo "Branko" imalo je gudački kvartet. Sokolsko društvo je krajem 1925. godine nabavilo muzičke instrumente iz Praga, za kapelnika je sredinom 1926. godine postavljen Evgenije Serafimović. Sokolska bleh muzika je radila sve do okupacije 1941. godine.
Muzička škola pri Sokolskom društvu nije bila jedina već su radile i privatne muzičke škole. Vladimir Kuragin je 1937. godine dobio rešenje ministarstva prosvete da osnuje privatnu muzičku školu za klavir i violinu.
Izvod iz monografije
„Zlatno doba Leskovca 1918-1941“
Zvonimir Šimunec
Mira Ninošević
Veroljub Trajković
